Mevlana Tıp Bilimleri Dergisi Arşiv

Amaç: Çalışmada, diffüz büyük B-hücreli lenfoma (DBBHL) ve inflamasyon arasında, tam kan parametreleri kullanılarak, ilişki varlığının araştırılması amaçlanmaktadır. Ayrıca bu parametreler ile DBBHL'da kullanılan prognostik indeksler arasında korelasyon varlığının incelenmesi planlanmaktadır.

Yöntem: Ocak 2012-Ekim 2020 arasında DBBHL tanısı almış 84 hasta ile 39 sağlıklı birey karşılaştırılmıştır. Tanıdaki hemoglobin, lökosit, nötrofil, lenfosit, monosit ve trombosit sayıları dosyalardan elde edilmiş; nötrofil-lenfosit oranı (NLO), trombosit-lenfosit oranı (TLO), lenfosit-monosit oranı (LMO) ve sistemik immün-inflamasyon indeksi (SII) hesaplanmıştır. Bu parametreler ile DBBHL'da prognozu göstermede yaygın kullanılan Revised-International Prognostic Index ve National Comprehensive Cancer Network-International Prognostic Index arasında korelasyon varlığı araştırılmıştır. Ayrıca 56 primer nodal DBBHL'li hasta ile 28 primer ekstranodal DBBHL'li hastada bu parametreler karşılaştırılmıştır.

Bulgular: NLO, TLO, LMO ve SII, hasta ve sağlıklı gruplar arasında istatistiksel olarak farklı bulunmuştur (p<0.001). Primer nodal ve primer ekstranodal DBBHL'li hastalarda bu parametrelerde farklılık saptanmamıştır. Hiçbir parametre, prognostik indeksler ile korelasyon göstermemiştir.

Sonuç: Bulgular, tam kan parametrelerinin DBBHL'da inflamasyonu göstermede önemli ölçüde ayırt edici performansa sahip olabileceğini düşündürmektedir. İlaveten, bu parametrelerin prognozu göstermede kullanışlı olmadığı sonucu çıkmıştır. Bu bulguları desteklemek için daha fazla çalışma gereksinimi bulunmaktadır.

ÖZET
Amaç: Bu çalışmada, fibromiyalji sendromlu (FMS) hastalarda ozon tedavisinin ağrı, depresyon ve yaşam kalitesi üzerine etkisini araştırmayı amaçladık.

Gereçler ve Yöntem: Çalışmaya FMS tanısı konulan ve fizyoterapiye ek ozon tedavisi uygulanan 18-65 yaş arası toplam 70 kadın hasta dahil edildi. Yaş, cinsiyet gibi demografik veriler ve Vizüel Analog Skala(VAS), Beck Depresyon İndeksi(BDE) ve Fibromiyalji Etki Anketi(FIQ) gibi klinik parametreler retrospektif olarak analiz edildi. Hastalar ozon ve kontrol grubu olarak iki gruba ayrıldı. Kontrol grubundaki hastalara 3 hafta klasik fizik tedavi (hotpack, TENS) uygulandı. Ozon terapi grubunda ise klasik fizik tedavi ile eş zamanlı olarak üç hafta süreyle majör otohemoterapi yöntemi uygulandı. Her iki grup tedavi öncesi ve sonrası ağrı şiddeti için VAS, depresyon için BDE ve yaşam kalitesi için FIQ açısından karşılaştırıldı.

Bulgular: Ozon ve kontrol grubu arasında sırasıyla, yaş (36,68±2,84/35,85±3,77) (p:0,626) ile vücut kitle indeksi (VKİ) (23,78±2,41/23,65±2,70) (p:0,728) arasında anlamlı fark yoktu. Her iki grupta tedavi öncesine göre, tedavi sonrası ağrı şiddeti (p<0,001), depresyon (p<0,001) ve yaşam kalitesi (p<0,001) düzeylerinde anlamlı olarak iyileşme gözlenirken, tedavi sonrası bu parametrelerde ozon grubunda daha iyi düzelme gözlendi (p< 0,001).

Sonuç: Çalışmamız, ozon tedavisinin FMS'li hastalarda ağrı şiddeti, depresyon ve yaşam kalitesi üzerine daha iyi etkilerinin olduğunu göstermiştir. Bu nedenle tedaviye güvenle eklenebilir.

Amaç: Neonatal yoğun bakım ünitelerinin yaygınlaşması prematürelerde mortaliteyi azaltırken prematüre retinopatisi gibi pek çok morbiditenin artmasına neden olmuştur. Prematüre retinopatisi özel takip ve tedavi gerektiren bir klinik durumdur. Lazer fotokoagülasyon en sık uygulanan tedavi yöntemi olup işlem sırasında seçilecek anestezi yöntemi ve ilaçlar üzerinde ise tam bir fikir birliği yoktur.

Yöntemler: Yerel etik kurul onayı alındıktan sonra Ocak 2010-Eylül 2021 tarihleri arasında retinopati nedeniyle lazer fotokoagülasyon uygulanan 166 olgunun kayıtları retrospektif olarak incelendi.

Bulgular: 166 olgunun tamamına genel anestezi uygulaması yapılmış olup 163 olgu (%98.2) entübe edilirken 3 olguya (%1.8) 1.5 numara laringeal mask airway takıldı. Hipnotik amaçla en sık tercih edilen ajanlar sevoflurane (%100) ve propofol (%32.5) idi. Analjezik amaçla en sık tercih edilen ajanlar fentanil (%46.4) ve remifentanil (%53.6) idi. Kas gevşetici olarak tek tercih edilen ajan ise rokuronyum (%98.2) idi. 92 olgu (%55.4) 1 saatten daha kısa sürede ekstübe edilirken sadece 1 olgunun (%0.6) ekstübasyon süresinin 24 saatten uzun olduğu tespit edildi. İntraoperatif 20 olguda (%12) bradikardi gelişirken postoperatif 8 olguda (%4.8) apne, 2 olguda (%1.2) desatürasyon geliştiği tespit edildi. İntraoperatif ve postoperatif komplikasyon gelişen olguların tamamı düşük
doğum ağırlığına sahipti (p=0.009, p=0.015). İntraoperatif bradikardi gelişen olguların tamamında operasyon süresinin 1 saatten uzun olduğu tespit edildi (p<0.001).

Sonuç: Multidisipliner yaklaşım ve uygun bir postoperatif bakım ile genel anestezi uygulanması bu özellikli hasta
grubunda retinopati cerrahisi için konforlu ve güvenli bir yöntemdir.

ÖZET
Amaç: Osteoporotik yaşlılarda düşme, kırıklara sebep olmaktadır. Özellikle yaşla beraber kas kütlesinde ve kas gücünde azalma görülmektedir. Yaşlanma ile beraber yağsız vücut kütlesi azalırken, sarkopenik obezite gelişmektedir. Bu çalışmada, 65 yaş üstü osteoporozu olan hastaların antropometrik ölçümlerinin değerlendirilmesi amaçlandı.

Yöntemler: 65 yaş üstü Dual X-Ray absorbsiyometri (DXA) ile osteoporoz tanısı konmuş 30 kadın hasta, kontrol grubu olarak 65 yaş üstü osteoporozu olmayan 30 hasta çalışmaya alındı. Kol çevresi, bel çevresi, kalça çevresi, bel/kalça çevresi oranı ve baldır çevresi antropometrik ölçüm standartlarına uygun olarak şerit metre ile ölçüldü.

Bulgular: Yaş ortalamaları sırasıyla 69,13±4,03 ve 68,11±4,28 yıldı. Gruplar arasında boy, kilo,VKİ, kol çevresi, bel çevresi, kalça çevresi, bel/kalça çevresi oranı parametreleri arasında anlamlı bir fark tespit edilmedi. Osteoporozu olan hastalarda, olmayan hastalara göre baldır çevresi istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu.

Sonuç: Osteoporozlu hastalarda baldır çevresi düşüklüğü, kas kütlesinde azalma, düşme ve dizabilite ile ilişkili olabilir.

Amaç: Glukagon, salınımının sodyum-glukoz ko-transporter 2 inhibitörü(SGLT2i) kullanımı ile arttığı, dipeptidil peptidaz-4 inhibitörü(DPP-4i) kullanımı ile azaldığı bilinmektedir. Glukagon üzerine farklı yönde etkileri göz önüne alınarak bu çalışmada, bu iki grup ilacı kullanan hastaların kan üre düzeylerini ve tahmini glomerüler filtrasyon hızını(eGFR) birlikte ele alarak değerlendirmek amaçlanmıştır.

Yöntem: SGLT2i grubunda 109 ve DPP4igrubunda 111 olmak üzere 220 hasta çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastaların tedaviye başlamadan önce, tedaviden 1-3 ay sonra ve tedaviden 4-6 ay sonra yapılan kan testleri retrospektif olarak değerlendirilmiştir.

Bulgular: SGLT2i grubunda kan üre düzeyinde, kreatinin ve eGFR 0., 1. ve 2. viziteler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. DPP-4i grubunda ise kan üre düzeyinde ve eGFR 0., 1. ve 2. viziteler arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır.

Sonuç: Kan üre düzeyinin SGLT2i kullanan hastalarda artarken, DPP-4i kullanan hastalarda değişmediği saptanmıştır. Bu ilaçları hem monoterapi hem de kombine tedavi olarak değerlendirmeye alan, aynı zamanda bu ilacı kullananlarda plazma glukagon seviyelerinin üre ile etkileşimini değerlendiren prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

ÖZET
Giriş: Yaşlılık bireylerde birtakım olumsuz değişiklikleri de beraberinde getirmektedir. Literatürde bilişsel bozulmanın yaşam kalitesine olan etkisine yönelik çalışma sonuçları çelişkilidir. Bu çalışmada hafif bilişsel bozukluğa (HBB) sahip olan ve olmayan 65 yaş üstü bireylerde yaşam kalitesi ve alt grupları arasındaki ilişkinin araştırılması ve değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza yaşları 65-97 arasında 109 gönüllü katılmıştır. Katılımcıların bilişsel fonksiyonlarını ve yaşam kalitesi algılarını değerlendirmek amacıyla Montreal Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (MoCA) ve WHOQOL/OLD-Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği / Yaşlı Modülü uygulanmıştır.

Bulgular: Gruplar arasında MoCA total skoru ile yaşam kalitesi ölçeğinin total skoru arasındaki ilişki
anlamlı ve orta düzeydedir (r= .567, p<0.01). HBB grubunda, HBB olmayanlara kıyasla WHOQOL/OLD’un ölüm ve ölmek alt kategorisinde fark bulunmazken, skorlar duyusal işlevler alt grubunda yüksek, özerklik, sosyal katılım, geçmiş-bugün ve geleceğe ait aktiviteler ve yakınlık alt grubunda düşük olarak bulunmuştur (sırasıyla; t=-,392, p=,696, t=-4,784, t=3,541 t=-4,319, t=-5,173, t=-5,568, p<0.001).

Sonuç: Çalışmamızda, yaşlı bireylerin bilişsel düzeylerindeki azalmanın yaşam kalitesi algısını olumsuz etkilediği görülmüştür. Sonuçlarımızın, yaşlılık sürecinde gerçekleşen mental fonksiyonlardaki fizyolojik gerilemenin yavaşlatılmasına yönelik programlar geliştirilmesine katkı sağlayacağı kanısındayız. Sonraki araştırmaların geliştirici bilişsel programlar ve aktiviteler uygulanarak planlanması yerinde olacaktır

ÖZET
Amaç: Dakriyosistorinostomi (DSR)’de silikon tüp serbest uçlarının, düğümleme yönteminden farklı bir teknik olan silikon kılıf kullanılarak sabitlendiği hastalar ile klasik düğümleme tekniği kullanılarak sabitlendiği hastaları operasyon sonrası semptomlar ve DSR başarısı açısından karşılaştırmak.

Gereç ve Yöntem: Epifora şikayeti ile başvurup kronik dakriyosistit tanısı alan ve tek taraflı endonazal DSR uygulanan 97 hastanın dosyaları tarandı. Silikon tüpün düğümlenerek sabitlendiği hastalar ve silikon kılıfla sabitlendiği hastalar olmak üzere iki grup oluşturuldu. Erken ve geç dönem kontrollerdeki sonuçlar kaydedildi. Epifora varlığı, silikon tüpe bağlı irritasyon semptomları ve lakrimal drenaj sisteminin açık olup olmaması ile ilgili bilgiler kaydedildi.

Bulgular: Silikon tüpün kanalda kalma süresi Grup 1’de daha uzundu (p=0,015). Nüks sayısında anlamlı fark görülmedi (p=0,618). Grup 1'de nüksün daha geç ortaya çıktığı görüldü (p=0,038). İrritasyon belirtileri Grup 2'de anlamlı olarak daha fazlaydı (p=0,001).

Sonuç: Silikon kılıfla sabitleme, irritasyon şikayetinin daha az olması ve daha iyi fiksasyon sağlaması açısından düğümleme yöntemine alternatif olabilir.

ÖZET
Plasenta perkreta (PP) acil, yaşamı tehdit eden bir obstetrik patolojidir. Tedavide altın standart peripartum histerektomi iken son zamanlarda uterus koruyucu tedavi yaklaşımları öne çıkmaktadır. Literatürde PP için uterus koruyucu tedavi uygulanan hastalarda sonraki gebelikler ve PP nüksleri ile ilgili az sayıda makale bulunmaktadır. Önceki gebeliğinde PP nedeniyle uterus koruyucu cerrahi uygulanan ve mevcut gebeliğinde PP'ye bağlı uterus rüptürü sonucu akut karın ağrısı ile hastaneye başvuran bir hastayı sunuyoruz.

ÖZET
Posterior reversible ensefalopati sendromu (PRES), baş ağrısı, bilinç değişikliği ve görme bozukluğu ile seyreden klinik bir durumdur. Çoğunlukla posterior serebral hemisferi etkiler, beyaz cevherde vazojenik ödem ile karakterizedir. Kadınlarda erkeklere göre daha sık görülmektedir. Reversibl doğası, son zamanlarda kalıcı nörolojik bozukluk ve mortalite nedeniyle sorgulanmaktadır. Bu olgu sunumunda 28 yaşında, aorta ile sağ atrium arasında fistül nedeniyle kardiyak cerrahi geçiren ve postoperatif PRES gelişen hastanın klinik seyri, radyolojik bulguları takdim edildi

ÖZET
Splenogonadal füzyon (SGF), dalak ve gonadın füzyonu ile karakterize nadir görülen bir konjenital anomalidir. Bildirilen vakaların çoğu, dalak dokusu testis içinde kitle veya paratestiküler kitle şeklinde olan erkeklerdir. SGF tipik olarak sol taraflı skrotal şişlik, sol inguinal herni, skrotal kitle veya kriptorşidizm olarak kendini gösterir. Bu yazıda sol inguinal herni, sağ ve sol inmemiş testisleri olan 8 yaşında erkek hastada ultrasonografide(USG) saptanan ancak karakterize edilemeyen splenogonadal füzyon olgusu sunuldu. SGF'nin preoperatif tanısı genellikle zordur. Çoğu cerrah, eksik malignite cerrahisi riskini azaltmak için radikal tedaviyi seçer. Ürologların ve özellikle pediatrik cerrahların gereksiz, yaşamı değiştiren radikal orşiektomiden kaçınma konusundaki farkındalığı, gelecekteki vakalarda testis koruyucu cerrahiyi mümkün kılabilir.